Het verhaal

Het schrijverscollectief bestaande uit Maarten Daniëls, Linda Salden & Twan Maassen heeft het verhaal ‘Brand Meester’ geschreven. Wij zijn trots dat deze mensen met een rijk Revue verleden in de pen zijn geklommen wat een mooi verhaal in de tijdgeest van jaren 80 heeft opgeleverd.

Een vrolijke “who didn’t do it?”. 

Vier dames van middelbare leeftijd (Anita, Bea, Carla en Dorethé) zijn terug in de gemeente waar ze opgegroeid zijn: Gennep. Waarom? Om de laatste eer te bewijzen aan hun geliefde onderwijzer/leraar Meester Gerard. Alle vier worden ze geconfronteerd met lang weggestopte schuldgevoelens: ze waren direct betrokken bij de grote brand die eind jaren 80 Gennep opschrikte en waarbij een groot deel van het Hotel de Pomp in vlammen opging. Een brand, die lang zijn sporen in het stadje naliet. Daarnaast borrelen gedurende het weekend oude frustraties jegens elkaar op die weer de emoties van vroeger aanwakkeren.

De dames zijn echter niet de enige die met schuldgevoelens rondlopen. Ook Harry, toentertijd barman van het Hotel en Frits, toen klasgenoot van de dames, nu de eigenaar van het hotel, hebben redenen om aan te nemen dat juist zíj de veroorzakers van de brand waren. En wat was de rol van Meester Gerard? Hij kan het niet meer navertellen, maar was zeer nauw bij het voorval betrokken.

Wellicht dat Erika, het nichtje van Meester Gerard enig licht in de duisternis kan scheppen. Ook zij was op het schoolfeest aanwezig toen de brand uitbrak. Toen was ze redacteur en reporter van de schoolkrant, nu is ze zelfstandig documentaire maker in Amsterdam. Op het sterfbed van haar oom werd ze weer geconfronteerd met de gebeurtenissen uit het verleden. Ze besluit een researchproject te starten; wellicht om er later een mooie reportage of documentaire van te maken. 

Op slinkse wijze heeft ze ervoor gezorgd dat een aantal betrokkenen het hele weekend in haar nabijheid is; daaronder de genoemde dames en uiteraard ook Frits en Harry.  Op die manier kan ze iedereen rustig observeren / spreken.

In een aantal spel-, muziek en dansscenes, waarbij we veelvuldig terug kijken naar die tijd in de jaren 80, komt Erika tot de ontdekking dat er meerdere daders lijken te zijn; bijna iedere direct betrokkene kampt met schuldgevoelens en lijkt die last al decennia mee te dragen.

Tussen alle bedrijven door maken we ook nog kennis met de jonge, vrolijke Ivana, kamermeisje van het hotel, dat flirten tot een kunst heeft verheven. Zij legt het laatste puzzelstukje en dankzij haar komen we (en Erika) achter de ware toedracht.

Uiteindelijk blijkt eigenlijk iedereen en daardoor juist niemand schuldig aan de brand. Een last valt van ieders schouders en de revue eindigt dan ook met een ‘vurige’ jaren 80 medley.

De karakterbeschrijvingen

De karakterbeschrijvingen zijn nu omschreven als verschillende mannen en vrouwenrollen. Naar aanleiding van de inschrijvingen en de verschillende mensen in de repetitiegroep die ontstaat kijken we naar de mensen (al dan niet in combinatie met elkaar) die het beste bij de rol passen. Daardoor kunnen deze rollen ook veranderen van geslacht.

Anita de Graaf (amicaal) 

Plat, eenvoudige komaf, kapster, weinig ambitie. Heel jong kinderen gekregen en al oma. Woont samen met haar man en nog inwonende jongste zoon in een jaren 70 huurwoning in Helmond. “Praktisch slim”, hart op de tong. Was de eerste van de leeftijdsgenoten die rookte en het niet zo nauw nam met de regels van thuis en school. Was feestnummer en daardoor een leider. De brand heeft ze verdrongen en geen actieve herinneringen aan. Om die reden weinig last van schuldgevoelens en goed in staat vrolijk in het leven te staan. Komt dus nog steeds over als het onbezorgde feestnummer van vroeger. Was vanaf de basisschool ‘besties’ met Dorethé en op de Mavo nog vier handen op één buik. Wat Anita niet met Dorethé had gedeeld was dat ze zich door haar laatste vlam had laten ontmaagden en over tijd was. Tijdens de volksdansfeesten wilde Anita dit met Dorethé delen maar die had alleen maar oog voor Kris. Anita voelde zich enorm in de steek gelaten door haar vriendin. Ook bij haar “stiefzus” Carla (zie hieronder) kon ze niet terecht.

Bea van den Bergh-de Backer (bitchy) 

Dominant typje, woont in een kast van een huis in een villawijk in Bussum. Werkt zelf niet, hoeft ook niet, haar man is CEO van een groot internationaal bedrijf (en dus vaak van huis). Materialistisch, houdt van dingen, maar heeft geen geweldige smaak. Hautain. “Weet je wel wie ik ben…”. Twee kinderen, zoon en dochter. Is veel te vinden op de tennisbaan en heeft uit verveling de ene na de andere minnaar. Zij doet het liefst alsof de brand niet heeft plaatsgevonden want dat paste het beste in het straatje van haar ouders. Die wilden er nooit over praten. Om die reden heeft Bea zichzelf ingeprent dat zij niet verantwoordelijk was voor de brand; het was immers niet haar sigaret en ze rookte zelden. Heeft uit zelfbehoud een muur rond zichzelf opgetrokken en geeft de voorkeur aan oppervlakkige contacten. Want iemand te dichtbij laten komen kon wel eens betekenen dat ze zichzelf tegen zou komen. Is zich er nooit van bewust geweest dat ze op de middelbare school met haar flirtgedrag de beoogde liefde van Dorethé heeft ingepalmd. Bea probeerde juist Anita’s gedrag te kopiëren omdat iedereen haar leuk vond. Benijdde Carla omdat die een heel eigen stijl had en een vrijgevochten typje was waar Bea haar maar al te graag belachelijk mee maakte. Verder was ze stinkend jaloers op Dorethé die de slimste van de klas was en gemakkelijk Havo had kunnen doen terwijl zij, Bea, keihard moest werken om magere voldoende te scoren.

Carla Jacobs (creatief)

Heeft haar leven omgegooid na een pijnlijke scheiding: haar man ging er van de ene op de andere dag vandoor met een jonge blom. Probeert zeer gezond te leven en haalt al haar wijsheden uit de krochten van het internet. Geen gluten, suiker, koffie, alcohol en andere geneugten van het leven. GroenLinks, veganistisch, dierenbescherming, etc.. Woont in een commune ergens op het platteland in Drenthe.
In haar Mavo periode ging haar vader er met Anita’s moeder vandoor; een pijnlijke gebeurtenis, waarvan ze vooral Anita’s moeder, en indirect ook Anita zelf verantwoordelijk hield. Terwijl Anita de zaak van de zonnige kant bekeek en vond dat ze er een stiefzus had bijgekregen, hield Carla de boot af, trok zich terug op haar kamertje, luisterde naar depressieve gothic en vond zichzelf vooral een loser. Échte vriendschappen heeft ze uit die tijd dus niet overgehouden.

Toen tijdens de discoavond, door in Carla’s beleving vooral Anita’s rookgedrag, die fatale brand ontstond, was het voor Carla duidelijk dat het onmogelijk was om ergens ongestraft van te genieten. Vanaf de brand lag er een smet op alle genotsmiddelen voor Carla.

Dorethé van Doorn (doorsnee)

Ijverig, volgzaam, leeft graag volgens de regels. Leerkracht op een basisschool, best gelukkig getrouwd, moeder van een zoon, baasje van twee katten. Wel heel hartelijk en sociaal, maar neemt geen initiatief. Woonachtig in Druten. Dorethé was al vanaf de basisschool hartsvriendin met Anita waar ze lief en leed mee deelde. Ook dat ze al maanden zwaar verliefd was op Kris en waar ze op aandringen van Anita met de volksdansfeesten echt werk van zou maken. Echter Bea was haar voor en die avond brak Dorethé’s hart. Tijdens de discoavond wilde Dorethé Bea eens goed op haar nummer zetten maar toen brak de brand uit.  Na de brand in haar schulp gekropen en besloten om niet meer met haar hoofd boven het maaiveld uit te steken. 

Erika Verbeek (eerlijk, eenzaam)

Podcastmaker, zoekt alles tot in detail uit en rust niet voor het recht zegeviert. Erika was klasgenoot van de meiden in de tijd van de brand maar tevens ook nichtje van meester Gerard. Wat ze succesvol voor iedereen verborgen heeft weten te houden. Was altijd een grijs muisje, beetje een nerd zoals bijna ieder lid van de redactie van de schoolkrant. Tijdens het beruchte prinsenbal van de Mavo maakte ze foto’s voor de schoolkrant. Als observator had zij, een andere kijk op de schuldigen van de brand. Erika is verantwoordelijk voor de anonieme uitnodiging om er achter te komen hoe het zat met de brand. Want haar oom heeft op zijn sterfbed Erika iets proberen duidelijk te maken waardoor ze nu precies wilt weten hoe het zit. Met haar gedrevenheid heeft ze de neiging om door te slaan in haar zoektocht de onderste steen boven te krijgen. Niet iedereen in haar omgeving weet dat te waarderen waardoor ze nogal eens alleen ervoor staat in haar strijd voor de goede zaak. Hierdoor is ze best eenzaam maar haar hunkering naar aandacht en genegenheid heeft ze zorgvuldig weg gestopt.

Frits de Vries (fluffy/flirterig/flierefluiter/fatterig?!)

Charmante en ingetogen verschijning. Is nu de eigenaar van Hotel de Pomp, daar waar vroeger de brand was en daar waar de dames nu overnachten. Vroeger was het hotel van zijn ouders die het na de brand hadden laten restaureren. Na de brand voelden ze zich ‘uitgeblust’, hadden geen energie meer om er vol voor te gaan. Zodra Frits oud genoeg was, hebben ze de zaak aan hem overgedragen en zijn voorgoed naar Spanje vertrokken. Gedreven door schuldgevoel richting zijn ouders deed hij alles om hen te behagen en zag geen andere keus dan zijn rol met verve te vervullen. Frits was vroeger altijd in de buurt van het populaire meidengroepje met het idee dat als hij door hen gezien werd anderen hem misschien ook zagen staan, maar na de brand niet meer. Een gegeven dat hem volgens Erika verdacht maakt. Als volwassene is hij er tot zijn grote verrassing achter gekomen dat hij toch wel goed in de markt ligt maar is de ware nooit tegen gekomen. Sinds Erika contact met hem heeft opgenomen heeft hij gemerkt dat hij steeds uitkijkt naar een bericht van haar. Maar blijkbaar is dat niet wederzijds want zij heeft zich vastgebeten in het oplossen van de puzzel rondom de brand. Als hij ergens niet aan herinnerd wil worden is het de brand dus daarom probeert hij haar zoveel mogelijk te ontlopen, ondanks dat zijn hart steeds een sprongetje maakt als hij haar ziet.

Meester Gerard Gerritsen (geliefd) klasseleraar

Was vroeger een aimabele man die graag activiteiten organiseerde voor de schooljeugd om hen te verbinden. Het liefs deed hij dat met muziek, zijn grote passie waardoor er geen ruimte was voor een partner. Hij was jarenlang voorzitter van de harmonie en speelde niet onverdienstelijk in een nederpopbandje. Hij wist goed hoe hij de jeugd kon bereiken en was dan ook de drijvende kracht achter de organisatie van de jaarlijkse disco-avond. Hoewel de jeugd zich er standaard laatdunkend over uit liet was het toch dé avond van het schooljaar die je beter niet kon missen. Vooral omdat meester Gerard er keer op keer voor zorgde dat ieders muzikale blik verrassend genoeg verruimd werd door nieuwe muziek te introduceren. Tot die ene avond, toen er op onverklaarbare wijze brand uitbrak. De tot dan zeer geliefde Gerard hield er wat we nu PTSS noemen aan over. Door zijn grote verantwoordelijkheidsgevoel bleef hij zich zo immens schuldig voelen over de impact van de brand op zijn geliefde leerlingen dat hij zich jarenlang bij geen een sociale activiteit in de regio meer durfde te vertonen. De enige die hem steeds is blijven opzoeken is zijn nicht Erika die hem altijd als het grootste slachtoffer van de brand heeft gezien. Op Gerard z’n sterfbed heeft ze gezworen om achter de waarheid te komen. 

Harry Hendriks, (horkig) Gennepenaar met de wandelstok

Dan hebben we Harry, de wat oudere Gennepenaar die we steeds voorbij zien komen. Hij loopt moeilijk sinds de brand. Ten tijde van de brand was hij de trouwe barman van Hotel de Pomp en heeft toen ernstige brandwonden aan zijn been opgelopen waardoor hij sindsdien mank loopt. Behalve het gevoel in zijn been is hij ook het gevoel voor humor kwijt geraakt. Cynisme voert de boventoon en hij schuwt het niet om kwetsende dingen te zeggen. Erika vraagt zich af of hij zo cynisch is geworden uit schuldgevoel of door de brandwonden wat ook Harry tot verdachte van de veroorzaker van de brand maakt. Harry is helemaal panisch als hij gloeiende peuken ziet en kan zich niet bedwingen om asbakken te controleren. Het rookverbod is voor hem een zegen maar dat weerhoudt hem er niet van om buiten op elk terras en voor iedere horecagelegenheid elk smeulgevaar op te willen sporen. Zijn eigen rol bij het ontstaan van de brand heeft hij altijd angstvallig voor zich gehouden. Hoewel hij ervan overtuigd is dat het een ongeluk was, verwijt hij zichzelf dat hij zo stom is geweest om die grove fout te maken maar verbloemd dat graag door met het vingertje naar anderen te wijzen.

Ivana Komanski (impulsief)

De onschuld zelf die oorspronkelijk uit Polen komt en een frisse wind laat waaien als receptionist/bardame/kamermeisje/etc in het hotel. (Kan iedere leeftijd hebben.) Vrolijk, zelfverzekerd en een grote flirt. Heeft wel van de brand gehoord maar dat was ver voor ze in Gennep neerstreek. Door haar onbevangen blik en open houding heeft ze een onafhankelijke kijk op de zaken en schuwt niet om die te delen.

Jan de Jonge (joviaal) Brandweercommandant

Is de joviale, goedlachse kerel die geen blad voor de mond neemt. Een van de weinige keren dat hij uit het veld geslagen is, was bij de brand in Hotel de Pomp. De brandweer arriveerde onder zijn leiding erg laat bij de brand en de verantwoording voor de schade zoals gewonde Harry, de gestikte huispapegaai van het hotel en tijdelijke ademhalingsproblemen bij verschillende leraren en leerlingen, viel hem zwaar. 

Fietsend toeristenechtpaar

Pruttelend ANWB-koppel dat de weg niet kan vinden en steeds voorbij komt. Spanningen tussen de twee worden groter al naar gelang hun dwaling. Komen steeds Harry tegen die ze zogenaamd op weg helpt maar hen vooral gebruikt om commentaar te geven op wat er gebeurt in het dorp, sorry, de stad.